Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΥ..Παρακαλώ πρέπει να διαβαστεί απο όλους

Το  blog  αυτό φτιάχτηκε με οδηγό τήν αγάπη μου για τόν κόσμο τής μέλισσας προσωπικά η ενασχόληση μου με τήν μελισσοκομία με βοήθησε ώστε να ξεφύγω απο τήν απελπισία και τήν ψυχολογική κατάρρευση όταν μια μέρα σάν πολλούς άλλους έχασα τήν δουλειά μου το 2009 .Πραγματικά με βοήθησε να σταθώ ξανά στα πόδια μου και αυτό είναι το βασικό μου κέρδος απο τήν μελισσοκομία και όχι το χρήμα.Πάνω απο όλα η ενασχόληση μου με τον πιο ίσως ευλογημένο οργανισμό στήν φύση  με έκανε να νιώσω ότι είμαι ακόμα ζωντανός και ενεργός..Εκτός όμως απο μελισσοκόμοι (οι περισότεροι ερασιτέχνες) είμαστε και μέλη μιάς κοινωνίας που βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση.Οι ίδιοι μπορεί να είμαστε άνεργοι μπορεί να είναι η γυνάικα μας τα παιδιά μας,τα αδέλφια μας δέν έχει σημασία.Το πρόβλημα είναι πλέον παντού γύρω μας δίπλα μας..
Δέν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια,πρέπει να αλλάξουμε αλλάζοντας πρώτα απο τόν ίδιο μας τόν εαυτό.

Πρόσφατα μπήκα σε έναν ιστιότοπο με τίτλο <<το ημερολόγιο ενός ανέργου> Μπορώ να πώ αν και είμαι άριστος γνώστης τής κατάστασης λόγω γνώσεων σε οικονομικές επιστήμες ότι συγκλονίστηκα διαβάζοντας τα μηνύματα απόγνωσης τών συνανθρώπων  μας..
Θα τούς δώσω μια ακόμα επιπλέον φωνή,γιατί πρέπει να έχουν φωνή έστω και απο ένα μπλόγκ σάν το δικό μου,που δέν φτιάχτηκε για αυτόν τόν σκοπό.
Ανα τακτά χρονικά διαστήματα θα δημοσίευω αποσπάσματα απο το <ημερολόγιο ενός ανέργου> Και θέλω αυτό να γίνει ακόμα μια γροθιά σε όσους επιμένουν να κλείνουν τα μάτια σε ότι συμβαίνει στην πατρίδα μας,στήν κοινωνία μας και στίς οικογένειες μας.


Την προηγούμενη Πέμπτη απολύθηκα. Απολύθηκα μετά από 3,5 χρόνια, από μια δουλειά που μου έδινε 780 ευρώ και ανάλογα είχα προσαρμόσει τη ζωή μου.

Ακόμα νιώθω μουδιασμένη και μπερδεμένη.

Αξίζει άραγε τον κόπο να προσπαθήσω να βρω δουλειά;

Αξίζει άραγε να αρχίσω να ρωτάω γνωστούς και φίλους;

Έρχεται Πάσχα, καλοκαίρι, κι αναρωτιέμαι πώς θα με βρει το φθινόπωρο έχοντας φάει αυτά τα λίγα της αποζημίωσης λεφτά. Άραγε θα μπορώ να πληρώνω ακόμα το ενοίκιο; Με τη ΔΕΗ τι θα κάνω; Την πιστωτική κάρτα μου θα την αποπληρώσω ποτέ;

Είναι αδύνατον να φανταστώ τον εαυτό μου και τη ζωή μου μετά από 5 μήνες στην ανεργία.

Ούτε θυμό, ούτε φόβο, αλλά ούτε και αισιοδοξία νιώθω. Ξυπνάω κάθε πρωί και γυρίζει η ίδια σκέψη στο μυαλό μου: Τίποτα δε θα είναι το ίδιο απο δω και πέρα...

Eleana , 37 χρ.

Από το μαιευτήριο στο δρόμο
Γέννησα το Σεπτέμριο του 2011 και θεωρητικά θα επέστρεφα στη θέση μου αρχές Ιανουαρίου. Μου διεμήνυσαν πως η ιδιοκτήτρια (η οποία μόλις έμαθε για την εγκυμοσύνη μου έπαθε παράκρουση και εξαπέλυε διάφορες απειλές, κυρίως αν σκεφτόμουν να πάρω το 6μηνο του ΟΑΕΔ) με παρακαλούσε τελικά να πάρω το 6μηνο. Όταν ρώτησα πώς και άλλαξε γνώμη, μου είπαν ότι η εταιρεία δεν είχε χρήματα να με πληρώσει και πως θα τους εξυπηρετούσα. Με το που τελείωσε ο πρώτος μήνας του ΟΑΕΔ, με κάλεσαν να μου ανακοινώσουν ότι η εταιρεία κλείνει.

Έχασα όλα μου τα δικαιώματα μετά από 7 χρόνια δουλειάς στην εν λόγω εταιρεία, αλλά στην επιθεώρηση εργασίας μου είπαν να μην ανησυχώ, μπορώ να διεκδικήσω από τον επόμενο εργοδότη τα δικαιώματά μου. Φυσικά, απάντησα, ο νέος εργοδότης θα δεχτεί ευχάριστα να με πληρώνει για 8 ώρες και να εμφανίζομαι 6, λόγω μητρότητας...

Εννοείται πως δεν μπορω να βρω εδώ και 14 μήνες εργασία, παρόλο το μεταπτυχιακό μου, τις λοιπές γνώσεις και την εμπειρία μου, διότι είμαι ήδη 35 ετών και με ένα παιδί. Οι εργοδότες ακούν την ηλικία μου και το ότι έχω παιδί και αμέσως με ακυρώνουν ως επαγγελματία.

Ο σύζυγός μου από το καλοκαίρι και μετά έχει απογοητευτεί εντελώς, είναι με κρίσεις πανικού και τον τελευταία 1,5 μήνα με ασταμάτητη διάρροια προερχόμενη από έντονο στρες. Μέσα σε μόνιμο κλίμα αβεβαιότητας και με έντονες πια οικονομικές δυσκολίες, καλούμαστε να μεγαλώσουμε το παιδάκι μας και να είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, για εκείνο πρωτίστως κι έπειτα για εμάς. Το ότι ενδεχομένως σε λίγο καιρό, φοβάμαι πολύ λίγο, δεν θα μπορούμε να του προσφέρουμε στέγη και τροφή με τρελαίνει...

Ξέρω πως δεν είναι μόνο η δική μου οικογένεια σ' αυτή την κατάσταση, αλλά κι αυτό με στενοχωρεί περισσότερο - δεν με ανακουφίζει ούτε στο ελάχιστο.

Δουλειά ζητάμε, και δεν είμαστε μέχρι 29 ετών ούτε άτεκνες. Είμαστε πολλές εμείς οι άνεργες μητέρες και θα μπορούσαμε να είμαστε η μητέρα σου κύριε/α εργοδότη...

vicky , 35 χρ. , Αττική



SOS ΕΔΩ ΑΝΕΡΓΟΣ
Είμαι ένας νέος 30 χρόνων και κοντεύω άνεργος σχεδόν ένα χρόνο τώρα. Έχω πτυχίο, και επίσης έχω υπηρετήσει την πατρίδα.
Αυτό που αισθάνομαι είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Πάντα μου άρεσε η ζωή, η επιθυμία να δημιουργώ, να συμμετέχω. Περιττό να σας πώ ότι το τελευταίο διάστημα μου έχουν έρθει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του άνεργου (αν και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν θετικά στην ανεργία, και μόνο που ξεκινάει με το στερητικό -α- παίρνει μια άσχημη χροιά. Ανασφάλεια, φόβος, ψυχολογικός πόλεμος στα κανάλια, αυτοκτονίες σε καθημερινή πλέον βάση και κατάθλιψη να χτυπάει κόκκινο από ανθρώπους που μέχρι πρόσφατα έσφυζαν από υγεία και χαμογελούσαν.
Γιατί πρέπει να αισθάνομαι άχρηστος και να με πιάνει κατάθλιψη κάθε φορά που βρίσκω κλειστές πόρτες και στέλνω τα βιογραφικά σωρηδόν, παρακαλώντας για μια θέση εργασίας;
Όταν ήμασταν μικροί μάς έλεγαν να σπουδάσετε, να υπηρετήσετε την πατρίδα, να βρείτε μια δουλειά, να παντρευτείτε. Τώρα που όλα αυτά ήρθαν τούμπα ,πού να ελπίζει η γενιά μου και πού να προσβλέπει για βοήθεια;
Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της, αλλά αυτό που βιώνουμε με την οικονομική κρίση είναι ένας αόρατος εχθρός, με λόμπυ που ελέγχουν τον παγκόσμιο πλούτο. Προφανώς, το σχέδιο τους πετυχαίνει. Εμείς τα μικρά πιόνια που έχουμε όνειρα δεν χωράμε στον παγκόσμιο χάρτη τους. Είμαι στην πιο παραγωγική ηλικία μου και πλέον η δουλειά μοιάζει κάτι το φανταστικό. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι θ' αλλάξει κάτι στην χώρα μου. Τι μου απομένει, λοιπόν; Αφού όλα μαυρίζουν γύρω σου πως περιμένεις να τα βλέπεις άσπρα;
Αφού έχω περάσει πλέον όλα τα στάδια της ψυχολογίας του ανέργου, ήθελα να τα  μοιραστώ κάπου που μου δίνεται η δυνατότητα. Πλέον ξέρω πως δεν είμαι μόνος μου. Θέλω να ζήσω, να δημιουργήσω, να αγαπήσω. Ζητάω πολλά; Όσο για το μέλλον; Είδωμεν… Ο κύβος ερρίφθη…



Φώτης 30χρ.
Τα έχουμε ξεπουλήσει όλα!
Ημουν κι εγω καποτε ενας εργαζομενος ανθρωπος με αξιοπρεπεια. Εργολαβος οικοδομων, με ολα μου τα εφοδια για την οικογενεια μου και την δουλεια μου.
Τωρα ειμαι 3 χρονια ανεργος και η γυναικα μου εργαζεται 4ωρο με μισθο 400 ευρώ, που κι αυτος τωρα θα γινει 350 λογω αφαιρεσης του επιδοματος γαμου, οπως λενε. Τωρα με φιλοξενουν οι γονεις μου (συνταξιουχοι), που αναγκαστηκαν να ενοικιασουν μεγαλυτερο σπιτι.
Τα εχουμε ξεπουλησει ολα, και τα υπαρχοντα μας τα εχουμε μοιρασει απο δω κι απο κει. Οπως καταλαβαινετε, δινουμε τα 200 για να συνεισφερουμε στα εξοδα και προσπαθουμε να ζησουμε με τα ρεστα (τροπος του λεγειν να ζησουμε).

manos , 45 χρ. , Ηράκλειο

#Στήν Ελλάδα του μνημονίου καθημερινά απολύονται 1200 περίπου συνάνθρωποι μας

# Δανειστήκαν 350 δίς φορτώνοντας τα χρέη στόν Ελληνικό Λαό.Τα χρήματα δόθηκαν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις τίς τράπεζες  για να σώσουν δήθεν καταθέσεις 165 δίς!! και οι Τράπεζες εξακολουθούν να είναι στην ουσία χρεοκοπημένες και άδεια κουφάρια και όλα αυτά δίχως να ξέρουμε ακόμα που πήγανε τα λεφτά τών καταθετών και ποιοι τα φάγανε .Οι Ισλανδοί αντίθετα μετά απο δημοψήφισμα τίς  κρατικοποίησαν τίς (χρεοκοπήσαν εκαθάρισαν) και απλά έφτιαξαν νέες και υγιείς. 4 χρόνια απο τήν χρεοκοπία τών τραπεζών μπήκαν σε ανάπτυξη 3,1% και με ανεργία 7% Αυτό με  εργαλείο τήν υποτιμηση του εθνικού τής νομίσματος,δυνατότητα που στερείται πλέον Η Ελλάδα λόγω του ευρώ.


Το ίδιο συμβαίνει και στήν χρεωκοπημένη το 2001 Αργεντινή η οποία εδώ και μια δεκαετία συναγωνίζεται τήν Κίνα σε ανάπτυξη.
Η ανεργία στήν Αργεντινή βρίσκεται μόλις στο 6%.

Ο ιδιωτικός τομέας αφαγιάζεται και το εισόδημα  τών Ελλήννων συρικνώθηκε κατα 40%.
  Η Ελλάδα πλέον θα μπεί στόν 6 χρόνο ύφεσης και λουκέτων με πραγματική ανεργία   35% και με τόν σχεδόν μισό πληθυσμό τής να ζεί με κάτω απο το όριο τής απόλυτης φτώχειας.  Σπάζοντας κάθε ρεκόρ όχι πανευρωπαικό αλλά παγκόσμιο σε κατρακύλα η Ελληνική τραγωδία ξεπεράσε βάση στοιχείων ακόμα και τήν περίφημη κρίση του 1929.
Όσον αφορά τήν ανταγωνιστικότητα παρά τίς συνέχείς μειώσεις του κόστους εργασίας για χάρη της.Βάση επίσημων στοιχεία είμαστε  πίσω ακόμα απο χώρες όπως τόν Λίβανο τήν Μποτσουάνα αλλά και τήν Ρουάντα τής Αφρικής.Αντίθετα χώρες όπως με παράδειγμα  τήν Νορβηγία μια χώρα πρότυπο   με μηδενική ανεργία και  με ημερομίσθια που αγγίζουν τα 130 ευρώ ημερισίως βρίσκεται στίς πρώτες θέσεις.Αυτό το γράφω για να μήν πιστεύετε τα παραμύθια τών υψηλών μισθών στήν Ελλάδα που πρέπει να περικοπούν για να έρθουν επενδύσεις.
Αυτά είναι κοινώς για γέλια 
Δέν πρόκειται να έρθει ποτέ κανένας σοβαρός επενδυτής σε αυτήν τήν χώρα όσο υπάρχει αυτή η κατάσταση,οι μόνοι που θα έρθουν είναι κάποιοι καρχαρίες που θα κοιτάξουν να κλέψουν και μετά να τήν κοπανήσουν με τα κλοπιμαία.


Οι τοκογλύφοι όμως πληρώνονται  η χώρα ξεπουλιέται κομμάτι κομμάτι, ο λαός φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται αλλά παραμέμένουμε στο ευρώ!! Αυτό μας ενδιαφέρει άλλωστε έτσι; ..το ευρώ και η επιβίωση τής αισχρής τραπεζικής μαφίας.Ώς πότε όμως; η κατάρρευση είναι απλά θέμα χρόνου,να είστε βέβαιοι


Δεν υπάρχουν σχόλια: